Reprezentacja wartości logicznych i znaków w komputerze – Informatyka

Wszystkie treści na stronie ir.migra.pl są chronione prawami autorskimi. Więcej informacji znajdziesz tutaj.

Uwaga: Zapoznaj się wcześniej z tematem A1 z podręcznika „Teraz bajty. Informatyka dla szkół ponadpodstawowych. Zakres podstawowy. Klasa III” lub z tematem 50 z podręcznika „Informatyka 1-3. Podręcznik dla szkoły ponadpodstawowej. Zakres podstawowy”. Wykonaj zawarte w nim ćwiczenia i zadania.

Zapisy podstawy programowej 2024 realizowane w temacie:

I. Rozumienie, analizowanie i rozwiązywanie problemów.
Zakres rozszerzony. Uczeń spełnia wymagania określone dla zakresu podstawowego, a ponadto:

przedstawia sposoby reprezentowania w komputerze znaków, liczb, wartości logicznych;

Spis treści

Reprezentacja wartości logicznych
Reprezentacja znaków w komputerze

1. Reprezentacja wartości logicznych

Wartości logiczne FAŁSZ i PRAWDA w komputerze są reprezentowane przez zero i jeden. Na poziomie sprzętowym wartości 0 i 1 odpowiadają różnym poziomom fizycznym, zwykle napięcia elektrycznego, np. 0 – napięcie niskie, 1 – napięcie wysokie.

2. Reprezentacja znaków w komputerze

W postaci dwójkowej przedstawiamy nie tylko liczby, ale również inne znaki, np. litery, znaki interpunkcyjne, znaki kontrolne (nową linię, spację). Najbardziej rozpowszechnionym sposobem kodowania liter i innych znaków alfanumerycznych jest kod ASCII (z ang. American Standard Code for Information Interchange). Każda litera czy symbol posiada w tym kodzie swój odpowiednik liczbowy z zakresu <0, 255>, (czyli zajmuje jeden bajt pamięci), np. spacja ma kod 32, znak „=” ma kod 61, znak „@” – kod 64, litera „a” – kod 97.

W programie Tablica znaków systemu Windows lub w oknie wstawiania symboli (opcja Symbol na karcie Wstawianie) edytora Microsoft Word można odnaleźć kod konkretnego znaku. W edytorze tekstu niektórym znakom przypisano klawisze skrótu. Każdy znak można też wpisać, trzymając wciśnięty lewy klawisz Alt i wpisując na klawiaturze numerycznej kod ASCII (dziesiętny) tego znaku, poprzedzony zerem.

Ćwiczenie 1. Stosujemy kod ASCII do wstawiania znaków z klawiatury

Korzystając z tabeli kodów ASCII dostępnej w Internecie, programu Tablica znaków lub okna wstawiania symboli edytora tekstu, odszukaj kod znaku „§”. Wprowadź go, korzystając wyłącznie z klawiatury komputera.

Opracowany w Stanach Zjednoczonych kod ASCII nie uwzględniał w chwili swojego powstania znaków charakterystycznych dla języków innych niż angielski, np. polskich liter: ą, ę, ć, ó, ł, ń, ś, ż, ź. Z chwilą pojawienia się w Polsce popularnych komputerów próbowano kilkukrotnie rozwiązać ten problem, kodując polskie znaki diakrytyczne rzadziej wykorzystywanymi kodami. Przez pewien czas w Polsce używano sześciu różnych sposobów kodowania. Ostatecznie do dzisiaj przetrwały dwa z nich: międzynarodowy ISO-8859-2 oraz wykorzystywana w systemie Windows tzw. strona kodowa 1250 (możemy więc mówić o standardzie Windows-1250).

Ćwiczenie 2. Sprawdzamy kody ASCII polskich znaków

Korzystając z Internetu, sprawdź kody ASCII polskich znaków w standardach Windows-1250 i ISO-8859-2.

Następcą kodu ASCII jest standard Unicode. W standardzie tym jeden znak zajmuje dwa bajty, co pozwala na zapisanie 65536 różnych znaków. Pierwszych 256 znaków jest takich samych, jak w standardzie ASCII, pozostałe przeznaczono dla alfabetów narodowych, w tym m.in. języka arabskiego, hebrajskiego, chińskiego i japońskiego, a także różnego rodzaju znaków specjalnych (w tym emotikonów zwanych też emoji).

Ćwiczenie 3. Sprawdzamy kody Unicode polskich znaków

Korzystając z Internetu, sprawdź kody Unicode polskich znaków.

Ćwiczenie 4. Sprawdzamy kody Unicode emoji

Korzystając z Internetu, sprawdź kody Unicode znaków: , , .